Ilse D’Hollander
Ilse D’Hollander (1968) studeerde aan het Hoger Instituut voor Schone Kunsten in Antwerpen en het Hoger Instituut voor Beeldende Kunsten St. Lucas in Gent. Vanaf het einde van de jaren 1980 besloot ze haar leven te wijden aan de schilderkunst. Geen evidente keuze in een periode waarin andere media aan belang winnen ten koste van het schilderen, dat door sommigen zelfs enkele keren dood wordt verklaard. Beïnvloed door meesters als Paul Cézanne en Nicholas de Staël vertrok D’Hollander vanuit observaties van de werkelijkheid. In de loop van de jaren 1990 evolueerde haar stijl van figuratief naar abstract. Haar contact met Raoul de Keyzer liet ook duidelijke sporen na in haar werk. Het uitgebreide oeuvre schilderijen en tekeningen dat Ilse D’Hollander, tussen 1989 en 1997, produceerde, kan worden gelezen als een zoektocht naar het medium schilderkunst. De handeling van het schilderen zelf stond centraal. “Een schilderij ontstaat uit het samenvallen van gedachten en het schilderen zelf.” In 1997 stapte Ilse D’Hollander op jonge leeftijd uit het leven.